Wat zien we?
In de winter van 2019-2020 werden de grenswaarden minsten één keer overschreden op 64% van de meetplaatsen. 30% van die overschrijdingen bereikte de slechtste categorie. Tussen 2010 en 2020 zien we voor 70% van de meetplaatsen geen duidelijke trend en blijven de waarden relatief constant. Op 19% van de meetplaatsen zien we wel een daling maar bij de overige 11% is dan weer een stijging te zien.
Waar willen we naartoe?
In een circulair model streven we naar gesloten materialencycli. Niet alleen omdat dit de vraag naar nieuwe input vermindert maar ook om ongewenste schade aan het milieu (bv. door lekkages) te vermijden. Menselijke activiteiten zijn verantwoordelijk voor overvloedige concentraties van onder meer stikstof en fosfaat. De overtollige fosfaatconcentraties in Vlaanderen zijn vooral een historisch probleem: vroeger werden er enorme hoeveelheden fosfaat gebruikt in de landbouw. Die hebben zich opgestapeld in de landbouwgrond en zijn vandaag nog steeds aanwezig. Dat heeft een zware impact op ons milieu. In water bijvoorbeeld, leidt dat tot eutrofiëring, wat niet alleen het ecosysteem verstoort maar ook een negatieve impact heeft op ons drinkwater en leidt tot een verlies van waardevolle voedingsstoffen.
Wat meet deze indicator?
Deze indicator toont de evolutie van de fosfaatconcentraties in het oppervlaktewater in de Vlaamse landbouwgebieden. Bovendien geeft hij ook aan op welke plaatsen de grenswaarden minstens één keer overschreden werden.
De gegevens worden verzameld door de Vlaamse Milieumaatschappij aan de hand van hun MAP-meetnet. Jaarlijks worden de cijfers van de 760 meetplaatsen tussen 1 juli en 30 juni (winterjaar) geëvalueerd . Voor fosfaat meten ze de concentraties orthofosfaat, de opgeloste vorm van fosfaat die zich in het water bevindt en bijgevolg opgenomen kan worden door de organismen die er leven.
VMM
